The Hobbit

Önce Shire'lı Bilbo vardı. Mutlu ve huzurlu hobbit Bilbo. Ne de zevkli
olurdu ılık yaz günleri bahçede tütün içmek, kuşların cıvıltısına eşlik
ederek. Fakat Shire'a aniden gelen yabancıda kim ola? Uzun boylu, kara
şapkalı, beyaz sakallı... Hem de günün zevkini bahçesinde tütün
tüttürerek çıkaran Bilbo'nun bahçesine doğru giden. Ve her şeyin
başlangıcı buydu. Bilbo için sessiz günlerinin, huzurlu çay
saatlerinin, Shire eğlencelerinin sonuydu aynı zamanda. Yaşlı bir
büyücü ve sürpriz bir çay partisinin ortaya bu kadar macera ve
rahatsızlık çıkaracağı kimin aklına gelirdi. Rahat Bilbo'nun mu? Hiç
sanmıyorum...

Geldi geliyor derken The Hobbit, Sierra'nın ellerinden çıktı. Bu oyunun
haberini ilk duyduğumda aklımdan yine Para kazanma amacı güdülmüş
dandirik bir LOTR kopyası olacağını düşünmüştüm. Fakat sonuç hiçte öyle
olmamış. Bir kere oyun bir platform oyununda olması gereken her şeyi
size veriyor. Hoplamalar, zıplamalar, platformlar arası gezinmeler ve
zevkli kapışmalar.

Başta söyleyeyim oyunun ilk beğendiğim yanı orijinal Hobbit hikayesini
hiç bozmadan ilerlemesi. Mesela ilk bölümde Shire'dan cücelerle yola
çıkmak için hazırlık yaparken ikinci bölümde ormandaki troll'lerle
hırsızlık oynuyoruz. Zaten kitabı okumuş olanlar oyuna hiç yabancılık
çekmeyecek. Durum böyle olunca da oyunu oynayanın daha fazla tat
almasını sağlıyor. Bir nevi okuduğumuz kitabı oynuyoruz yani...

Oyun iki güzel tarzı çok iyi birleştirmiş. Birincisi klasik bir
platform oyunundaki bol hoplamalı zıplamalı ve savaşlı aksiyon-platform
sahneleri. Ben Bilbo gibi bir karakterden daha fazla hareket beklerdim.
Gerçi hareketler çok sınırlı değil ama insan Prince of Percia: Sands od
Time gibi bir platform oynadıktan sonra daha fazlasını arıyor. İkincisi
ise gizlilik gerektiren bölümler. Burada ise iyi saklanmalı; Düşmanın
nöbet hareketlerini iyi izlemeli ve Hızlı ve uygun zamanda hareket
etmeyi iyi ayarlamanız lazım. Yoksa yakalanıyor ve en son kayıt
yerinden başlamak zorunda kalıyorsunuz.

Görev sistemi başlarda ek görevli filan ilerliyor gibi gözükse de (ilk
bölümler hep aldatıcı olur zaten) işin aslı öyle değil. Bölümün başında
verilen görevi yapmak için çabalıyoruz tüm bölüm boyunca. Arada ortaya
çıkan görevleri ek görev gibi gözükse de aslında ana göreve bağlı
olduğunu anlıyorsunuz. Çünkü bu yan görevleri yapmadığımız zaman
ilerleyemiyoruz. Hem sona ulaşmak için farklı bir yolumuzda yok. Koş
bak orda anahtar var, onu al gel, aman alırken şurdan zıplada düşüp
ölme şeklinde biraz sıkıcı bir şekilde ilerleyebiliyor.

Oyunda özgür bir kayıt sistemi yok. Oyunu orada burada bulduğunuz küçük
çeşmelerden kayıt edebiliyorsunuz. Ve bu çeşmelerin çoğu zaman pek
mantıklı yerleştirildikleri söylenemez. Savaş ise daha güzel. Başta
elimizde sadece bir sopa varken ilerledikçe taş, kılıç gibi silahlar
alabileceğiz. Ayrıca oyunda özellikle taş atmayı kolaylaştırmak için
'F' tuşuna basılarak FPS görüşüne geçmek mümkün. Savaş kısmında
hareketler pek parlak değil. Bir iki basit hareket, bir zıplayarak
vurma hareketi. Hepsi bu kadar. Düşmanlarımız olarak ise kurtlar,
goblinler, örümcekler, kaya devleri (?) gibi arkadaşlar oyun boyunca
bizi alaşım etmek (nası yani?) için uğraşıp duruyorlar. Arada sırada da
hoş (nahoş) bosslar çıkmıyor değil hani. Birde envanterimiz var. Burada
yaraları iyileştiren Health Potion, zehirleri yokeden Antidote, taş
gibi bir sürü abik gubik malzemeleri taşıyoruz. Oyun boyunca
topladığımız gümüşlüklerle bölüm sonunda bu malzemeleri satın alıyoruz.
Can sistemi ise biraz değişik çalışıyor. Ekranın sol üst köşesindeki
mavi bar (cesaret barı) altındaki toplar bizim canımız. Oyun sırasında
etraftan bulduğumuz, düşman öldürünce veya bir görevi tamamlayınca
ortaya çıkan elmasları topladıkça yukarıda cesaret barı yavaş yavaş
dolmaya başlıyor. Full dolduğunda ise bir can topu daha verip yeniden
başlıyorsunuz. Böyle böyle başlarda 3-4 tane olan can toplarınız bir
kaç bölüm sonra 10'lara vurabiliyor. Bu da aman aman canımız oluyor
demek. Başka bir deyişle iki kılıç darbesiyle hemen yere yatmıyoruz.

Oyun boyunca yol üstünde bir dolu sandık bulacaksınız. Bunların kimisi
kilitli. Açmak için ise küçük oyunlar oynuyorsunuz. Çıkan ekranda
yukarıda çark sona ulaşmadan aşağıdaki kilitleri çözmeniz lazım. Bunu
ise yeşil renk ortaya çıktığında veya yeşil rengi tutturduğumuzda
yapabiliyorsunuz. Oyun yapıcıları yeşili çok seviyor zaten. Her yer
yeşil oyunda. Tabi kimi sandıklarda tuzaklı bunlar ise en ufak yanlışta
tuzağı harekete geçiriyor ve cort diye 2 canını alıveriyor sevgili
hobbitimizin...

Oyunun grafikleri yok. Yani pek yok. Zamanımızın biraz gerisinde
kalıyor grafikler. Gerçi böyle bir oyunda onun farkına da
varmıyorsunuz. Çünkü mekan tasarımları çok başarılı. Hele bir goblin
madenleri var ki sormayın. Her yerde çarklar, değirmenler, madencilik
rayları,trenleri falan. Deli ayrıntılı bir mekan. Adamlar bayağı
kasmışlardır orayı yapabilmek için. Belli... Sesler de pek iç açıcı
sayılmaz ama ambiyanslar fena değil. Müzikler çok güzel fakat bariz Age
of Mythology kopyası diyesi geliyor insanın.

Oynanış çok zor değil ama ara sıra kamera saçmalıyor ve platformlar
arası zıplarken düşebiliyoruz. Bunun dışında oyun kendisi bazen
gereksiz derecede zorlaşabiliyor (ki buda The Hobbit için çocuk oyunu
yorumu yapanlara bende yama olsun. Ahada...).

Yazıyı sonlandırırken şunuda eklemek istiyorum. Oyun belki çok kaliteli
olmayabilir ama eğlendirici olduğu kesin ve ben sırf bu neden için bir
oyunu alırım. En azından Smaug'un gözünün önünden kupa yürütme görevi
veya mirkwood'da örümcek doğramak için bile oynamaya değer.